achttien jaar geleden werd Ariel geboren tijdens een heftige brand uitbraak in Vortex. Zijn moeder moest bevallen, maar het huis waar in zij beviel stond in brand. Ze konden haar niet verplaatsen want dat zou de baby kunnen doden. Toen Ariel geboren was hielpen Elven en andere Draenei's zo snel mogelijk om de baby en de ouders naar buiten te krijgen. De Elven wisten naar buiten te komen met Ariel, maar zijn ouders bleven achter toen er blak voor de uitgang naar beneden viel en de uitweg blokkeerde. Ariel heeft nooit het gezien van zijn moeder of van zijn vader kunnen zien. Ariel is alleen achter gebleven bij een familie in Vortex.

Ariel heeft altijd wel geweten dat hij niet bij de familie hoorde waar hij geplaatst was. Hoe lief ze ook voor hem waren, er klopte iets niet voor hem. Maar nooit heeft hij zich er aan gestoord. Ariel heeft altijd veel door Vortex rond gelopen en was altijd heel nieuwsgierig. Hij wist dat hij niet alleen naar de Dragon Valley mocht, maar dat hield hem natuurlijk helemaal niet tegen. Hij liep vaak rond aan de rand van Dragon Valley en bekeek de prachtige draken die daar rond vlogen en liepen. Tot dat hij op een dag gesnapt werd door een oude man. Ariel had echt verwacht dat hij zwaar in de problemen zat, maar daar in tegen kreeg hij het mooiste cadeau wat hij zich kon wensen. De man hield een klein draakje vast die was afgestoten door zijn moeder. De man vertelde Ariel dat hij wel begreep hoe het voelde om alleen te zijn op de wereld en hoe hij het kon verbeteren. Ariel nam de het kleine draakje aan, zoals hij werd op gedragen ging hij voor het dier zorgen.

zeven jaar later kon Ariel lezen en schrijven met Sivath, hij vertrouwd zijn draak en zijn draak vertrouwd hem. Ariel was niet veel in Vortex, hij bleefde de wereld samen met Sivath. En ondanks dat Ariel nooit van Sivath was afgevallen tijdens het vliegen was het niet onmogelijk dat het nooit zou gebeuren. Tijdens een heftige onweer en regenbui zochten Ariel en Sivath een plaats om te overnachten. Vortex lag niet heel ver bij hun vandaan en als Sivath zou vliegen zouden ze binnen enkele uren zijn. Ze namen het risico wat ze misschien beter niet hadden kunnen doen. Ariel schrok toen een donderslag vlakbij kwam en raakte los van Sivath en viel naar beneden. Ariel voelde geen angst op dat moment, hij wist niet wat hij voelde. Hij wilde nog niet dood, maar kon wel accepteren dat hij binnen enkele minuten er niet meer zou zijn. Maar voordat hij zijn ogen sloot zag hij het gezicht van Sivath. Zijn draak zou hem redden. Ariel wist zich weer vast te grijpen en voordat ze beide de grond konden raken steeg de draak weer op met Ariel op zijn rug.

Ariel heeft zijn zadel verbeterd voor Sivath en heeft veel vaker getraind als het onweerde. Het gaat al een stuk beter, maar nog steeds moet er hard getraind worden. Ariel wilt de beste drakenruiter worden met zijn draak en de hele wereld laten zien dat er niemand beter is dan hem. Nou gaat dat nog wel even duren, maar Ariel timmert hard aan de weg.