WITH THAT SHADOW UPON THE GROUND I CAN HEAR - PEOPLE - SCREAMING OUT
Remember me for centuries



 



 
IndexLaatste afbeeldingenZoekenRegistrerenInloggen

Deel
 

 Remember me for centuries

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
Ariel Morgan
Ariel Morgan
Draenei




Aantal berichten : 26

Character sheet
Leeftijd: eighteen
love: I wish that I could wake up with amnesia And forget about the stupid little things
Bag:

Remember me for centuries Empty
BerichtOnderwerp: Remember me for centuries   Remember me for centuries Emptydi dec 23, 2014 1:57 pm

Ariel trok zachtjes aan de leren teugels die hij vast had gemaakt aan de kop van Sivath. Ze waren bijna in de Dragon Valley en daar zou hij Sivath tot rust laten komen. Zelf zou Ariel naar Vortex gaan, ondanks dat hij zich er nooit thuis had gevoeld had hij nu een huis daar op het meer en probeerde hij zich in het dagelijks leven van Vortex te mengen. Al lukte dat minder goed dan hij had gehoopt, de rest van de natuur vond hij veel interessanter, net zoals de andere steden en landen. Al moest hij toe geven dat zijn eigen bed altijd het lekkerst sliep. Eenmaal op de grond maakte Ariel de teugels los van Sivath en propte die in een grote zak die hij over zijn schouder sloeg. Gelukkig lag Vortex niet ver van de Dragon Valley, anders zou Ariel bezwijken onder het gewicht van de zak die hij droeg. 'Kos dremsil Sivath, ofaal osos laag. Mu los lif einzuk us hi mindok nii. Zei Ariel tegen Sivath voordat hij naar Vortex vertrok. Ariel hoorde wat sarcastisch gesnuif van de draak. Sivath was nog minder graag hier dan Ariel en dat terwijl Ariel hier als klein kind niet was weg te slaan. 'strin vok' Mompelde Ariel tegen Sivath. De draak maakte een hard verontwaardig geluid waarvan zelfs de haartjes in Ariel zijn nek overeind van gingen staan. Hij mocht dan nog zo'n goeie band hebben met zijn draak, maar dat beest was nog sneller beledigd dan welk wezen ook. Ariel maakte het zo comfortabel mogelijk voor Sivath en daarna vertrok hij dan naar Vortex.

Ariel was vergeten hoe druk het kon zijn in Vortex. Draenei's die nooit iets anders hebben gezien dan hun eigen stad en de vallei die druk bezig zijn met hun leven te leiden hier op het meer. Ariel was niet echt een type die stil kon zitten en het drukke dorps leven was niet echt iets voor hem. Gelukkig maar dat hij er af en toe aan kon ontsnappen. Met de grote zak op zijn rug probeerde hij tussen de wezens door te komen richting het huis wat van hem was. Aan het einde zag hij dan het huis wat van hem was. Al moest hij dan nog flink was wezens passeren. Hij trok de zak wat verder op zijn schouder, morgen zou hij de spierpijn echt wel voelen. Probeerde langs de wezens te lopen, maar net voordat hij de steiger op kon naar zijn huis botste hij tegen een Draenei, viel voorover en liet de zak uit zijn handen vallen. 'Het spijt me, het spijt me.' Zei hij zo vlug mogelijk en probeerde over eind de staan. De natte gladde steiger werkte niet echt mee. In lichte paniek begon Ariel maar de teugels terug te stoppen in de zak die hij had laten vallen. Hij keek op naar de persoon waar hij tegen aan botste en hij voelde zijn hoofd roder worden. Fijn dat ook nog, hij kende de persoon niet letterlijk, maar wat hij gehoord had van de persoon kon hij beter nu uit zijn voeten maken.
Terug naar boven Ga naar beneden
Elyas Vertigo
Elyas Vertigo
Draenei




Aantal berichten : 27

Character sheet
Leeftijd: 28 Years
love: You're gonna like me. And I'm gonna let you pretend a while that you don't already.
Bag:

Remember me for centuries Empty
BerichtOnderwerp: Re: Remember me for centuries   Remember me for centuries Emptydi dec 23, 2014 2:34 pm

THE JAEGER PROGRAM
///
THE PACIFIC RIM
WELCOME TO THE JAEGER PROGRAM
Een bijna verontwaardigde blik stond op de man zijn gezicht terwijl hij keek naar het geld dat in zijn handpalm lag. Het bedrag stelde niet veel voor. Het stelde zelfs niks voor. Zelfs niet voor een mormel van een draak dat hem maar bleef volgen. 'Dit is het? Meer niet?' de afkeuring was zo duidelijk te horen, en de verkoper nam er vlug meer geld bij. Hij mompelde iets van dat hij niet meer had maar Elyas legde het geld enkel terug op de toog. 'Sorry, maar zelfs dit mormel in nog meer waard.' zei hij met een knik gebaar naar Alduin. De donker kleurige draak had al heel de tijd een speelse houding aangenomen. Zijn zwarte oogjes waren strak gericht op de hand van de verkoper en zijn staart bleef heen en weer gaan. Het een kwestie van tijd voor de baby draak de aanval zou in zetten. 'Wat dacht je van zo'n 500 meer? Het is en blijft een draak.' ging Elyas ondertussen verder met de onderhandeling. Technisch gezien was het mormel niet van hem, dus moest hij er ook geen rekening mee houden. Wat het beest deed was het beest zijn eigen verantwoordelijkheid. Maar dat was het. Alduin had eindelijk zijn zet gedaan en het geld kon Elyas wel vergeten. De tanden van de draak staken voor dat moment in het hand van de verkoper en hoe hard die persoon zijn best ook deed, hij liet niet los. 'Vos mok bo!' zei Eylas op een kwade toon tegen het mormel maar zoals verwacht luisterde die niet. Met een diepe zucht draaide de man zich vervolgens gewoon om zodat hij weg kon wandelen. Misschien dat de draak niet meer zou volgen, dat hij een ander doelwit gevonden had. Die hoop verdween al snel weer wanneer hij lang zijn been iets naar boven voelde kruipen en Alduin daar uiteindelijk zat. 'Ik geraak ook nooit van je af he.' zei hij en op hetzelfde moment duwde de draak zachtjes met zijn kop tegen zijn kaak.

Vortex was een drukke stad, maar toch keek iedereen uit waar dat hij of zij liep. Voor Elyas was het dan ook even verrast dat er iemand tegen hem aan liep. Wanneer dat hij zich omdraaide was er echter niemand te bekennen maar toch was een stem duidelijk hoorbaar. Het duurde dan ook niet lang voor dat Elyas de jongen op de grond zag liggen. De verontschuldigingen van de jongen gingen bij de man het ene oor in en het andere weer uit. Zijn blik was vooral gericht op Alduin. Dat mormel was van zijn schouder afgesprongen zodra dat hij de zak op de grond had zien vallen. Hij was niet zeker op de jongen het door had gehad, maar dat mormel had de teugels -of wat het ook moest voorstellen - vastgenomen in zijn bek en het zag er niet naar uit dat hij snel los ging laten. Hij bleef er enkel aan trekken. Zoals een hond die aan het touwtrekken is met zijn baasje. 'Maakt niet uit.' zei Elyas. Zijn blik was nog steeds op Alduin gericht, maar wisten uiteindelijk toch de blik van de jongen te vangen. 'Er zijn ergere zaken in het leven.' een kleine glimlach verscheen op zijn gezicht maar die verdween al snel weer. De jongen lag daar maar. Op de grond en geraakten niet recht. Normaal zou hij moeten proberen om hem te helpen, maar dat deed Elyas niet. Hij bleef daar alleen maar rustig staan.
'Is het trouwens leuk daar op de grond? Het is misschien ook makkelijker om alles in te laden als je niet zo zit te stressen.' en met die woorden sloeg de man zijn armen overeen, enkel om verder te kijken naar het gesukkel van de jongen, en Alduin die nog steeds een teugel in zijn bek had zitten. 'Mensen zouden nog gaan denken dat je een geest hebt gezien.' ging hij rustig verder. Nee, hij ging niet helpen. Voor dat moment toch niet. Hij wou gerust helpen, want het was ergens erg om de jongen zo te zien maar hij deed het niet.


Terug naar boven Ga naar beneden
Ariel Morgan
Ariel Morgan
Draenei




Aantal berichten : 26

Character sheet
Leeftijd: eighteen
love: I wish that I could wake up with amnesia And forget about the stupid little things
Bag:

Remember me for centuries Empty
BerichtOnderwerp: Re: Remember me for centuries   Remember me for centuries Emptydi dec 23, 2014 3:04 pm

Ariel wilde zijn teugels terug stoppen in de zak die hij al die tijd bij zich droeg, maar dat ging niet zo gemakkelijk als dat hij had gedacht. Een kleine draak had een van de teugels in zijn bek genomen en trok met zijn kracht aan die teugels. Ariel vond het alles behalve grappig, eigenlijk raakte hij er alleen maar meer van in de stress. Hij trok aan de teugels, maar dat beest liet geen enkele mogelijkheid los. Hij was zo druk bezig met het touw trekken dat hij helemaal vergat dat er een man was waar hij tegen aan gebotst was. 'Is het trouwens leuk daar op de grond? Het is misschien ook makkelijker om alles in te laden als je niet zo zit te stressen.' Ariel keek op. 'Wat?! Nee.' Zei hij vlug en stond recht. Een zenuwachtig glimlachje verscheen op zijn gezicht terwijl hij nog steeds de teugels los probeerde te krijgen van dat stomme beest die hem vast had. 'Ik ben compleet kalm, stress is niets voor mij.' Zei hij lichtelijk gestrest. 'Mensen zouden nog gaan denken dat je een geest hebt gezien.' Ariel probeerde zo nonchalant zijn wenkbrauw op te trekken. Pff, een geest.' Zei hij half lachend. Dat moest er nog eens bij komen dat er geesten rond zouden rennen hier, dan zou Ariel helemaal over alles en iedereen heen struikelen, of hij zo door geesten geen lopen en hij wist niet zeker of ze dat op prijs stelde.

'hinzaal truk.' Snauwde Ariel lichtelijk tegen het beest dan nu aan zijn teugel hing. Hij hield de teugel op zodat de kleine draak niet meer met zijn pootjes bij de grond kon komen. Ariel was verrast hoe sterk het beest was, maar vond het ook hoog irritant. 'Is deze van jou?' Vroeg hij en keek weer naar de man waar hij tegen aan gebotst was. Hij hoopte van wel, want anders zou Ariel nooit van het dier afkomen. Blijkbaar had het beest een nog al sterke wil om die teugels niet los te laten en misschien zou de eigenaar daar verandering in kunnen brengen.
Terug naar boven Ga naar beneden
Elyas Vertigo
Elyas Vertigo
Draenei




Aantal berichten : 27

Character sheet
Leeftijd: 28 Years
love: You're gonna like me. And I'm gonna let you pretend a while that you don't already.
Bag:

Remember me for centuries Empty
BerichtOnderwerp: Re: Remember me for centuries   Remember me for centuries Emptydi dec 23, 2014 3:20 pm

THE JAEGER PROGRAM
///
THE PACIFIC RIM
WELCOME TO THE JAEGER PROGRAM
Het was bewezen. Vanaf die dag was het bewezen dat Alduin gewoon een lastige draak was en Elyas wou niet weten hoe hij zou zijn zodra hij ouder werd en zo ook groter. Het ging nog een hele belevenis worden dan. Straks haalde dat mormel het nog in zijn hoofd om steden in de fik te steken. Hoe zou Elyas dat ooit moeten uitleggen aan dorp bewoners wanneer  ze de draak bij hem zagen. Nee, hij kon enkel maar hopen dat Alduin tegen dan weg zou zijn. Misschien dat hij de man wel beu werd of iets in die stijl. Ongelovig keek de man de persoon voor hem aan toen die beweerden niet te stressen. 'Nee, vooral niet knul.' zei hij met sarcasme in zijn stem.
'Je weet maar nooit. Wie weet wat er hier nog allemaal rond loopt van monsters.' terwijl dat hij die woorden uit sprak keek hij om zich heen, precies alsof hij opzoek naar hen was. Er bestonden al zoveel verschillende soorten wezens, het zou hem echt niks verbazen moesten er nog duizenden andere soorten bestaan.

'Je haalt me de woorden uit mijn mond.' zei de man met een glimlach die als charmant zou kunnen worden beschreven. Hij keek het kleine beestje aan dat aan de teugel hing maar niet los liet. Zelfs niet toe hij de lucht werd in getrokken. Elyas vond het geweldig. Niet dat het geweldig was dat de teugel straks misschien stuk zou zijn, maar wel omdat hij eens niet het dupe was. 'Nee, hij is niet van mij.' was het antwoord dat de jongen zou krijgen. Alduin dacht kennelijk dat hij wel bij de man behoorde maar de gedachten waren niet wederzijds. Voor Elyas was het gewoon een draak die hem volgde en niet weg wilde gaan. Net een parasiet. 'Ik wens je veel succes met hem, hij kan zeer koppig zijn.' hij had geen zin om de jongen te helpen. Van wat hij al wist over Alduin was dat hij nog speels was. Wat hij op dat moment deed was niks anders dan spelen. Wanneer je hem zou willen los trekken zou die enkel maar in je vinger buiten. Ook om te spelen. 'Doe trouwens geen moeiten om hem los te krijgen. Hij zal in je vingers bijten als je hem los probeert te trekken en je negeren als je hem beveelt los te laten.' wanneer dat hij het over het buiten had hield hij zijn hand even omhoog. Zoals altijd droeg hij zwarte stoffen handschoenen zonder vinger toppen. Aan zijn vingertoppen waren echter allemaal kleine wondjes te zien.


Terug naar boven Ga naar beneden
Ariel Morgan
Ariel Morgan
Draenei




Aantal berichten : 26

Character sheet
Leeftijd: eighteen
love: I wish that I could wake up with amnesia And forget about the stupid little things
Bag:

Remember me for centuries Empty
BerichtOnderwerp: Re: Remember me for centuries   Remember me for centuries Emptydi dec 23, 2014 3:47 pm

we could be immortals
Ariel had het al zwaar genoeg, hij hoefde er niet nog een draak bij die het nog zwaarder voor hem ging maken. Die teugels wogen al zwaar en hij wist niet wat die draak te eten kreeg, maar het was zeker niet gezond dat hij nog meer woog dan de teugels. 'Je weet maar nooit. Wie weet wat er hier nog allemaal rond loopt van monsters.' Ariel keek met de man mee om zich heen, alsof ze samen op zoek waren naar de geesten die hier rond liepen. Hij schudden wijs zijn hoofd. 'Nee mij krijg je niet bang met griezel verhalen over geesten.' Zei de jongen en schudden zijn hoofd. Daarna schudden hij aan de teugels dat verdomde beest moest nu toch wel een keer los gaan laten. 'Er bestaan geen wezens als geesten.' Dat wist Ariel wel zeker. Daarbij als ze wel bestonden, wat wilde ze gaan doen? Alles verschuiven in huis? Dat is irritant, maar daar zou Ariel ook wel weer over heen komen. Er bestonden ergere dingen in de wereld. Zoals die verdomde draak die hier hing.

Ariel luisterde niet naar de man, het was niets voor hem om draken te beledigen en het ook echt te menen. Maar deze kwam gewoon echt zijn neus uit. 'Hoe bedoel je hij is niet van jou?' Nou eigenlijk was dat best logisch dat het niet van de man kon zijn. Maar op dit moment wensde Ariel dat hij verlost kon worden van het dier en graag wel nu. 'Ik wens je veel succes met hem, hij kan zeer koppig zijn.' Ariel keek op. 'Zijn draken dat niet over het algemeen?' Ariel wist zo ongeveer alles over de koppigheid van draken. Hij wist hoe vervelend het was en hoe grappig het kon zijn. Maar deze sloeg alles. Of misschien was het vooral de man die hem nog meer ergerde. 'Doe trouwens geen moeiten om hem los te krijgen. Hij zal in je vingers bijten als je hem los probeert te trekken en je negeren als je hem beveelt los te laten.' Zachtjes zuchtte Ariel terwijl hij naar de vingers keek van de man waar allemaal wondjes aan zaten. 'Als hij niet van jou is, waarom bijt hij jou dan nog al erg vaak?' Vroeg Ariel en hij liet het beest weer op de grond staan. Hij zakte door zijn knieën er moest toch wel een manier zijn om dat beest los te krijgen van zijn teugels. Eerst probeerde hij maar gewoon het dier te aaien. Het beestje ontweek een aantal keer de vingers van Ariel, maar uiteindelijk liet het maar gewoon toe dat hij geaaid werd. 'Kijk dat vind je wel leuk.' Zei Ariel met een glimlach, hij aaide het beestje over zijn kop en rug. Het kon hem vrij weinig schelen als hij gebeten werd, dan liet hij in elk geval de teugels los. Maar op dit moment leek er nog geen verbetering in te komen.

― zoe ―
Terug naar boven Ga naar beneden
Elyas Vertigo
Elyas Vertigo
Draenei




Aantal berichten : 27

Character sheet
Leeftijd: 28 Years
love: You're gonna like me. And I'm gonna let you pretend a while that you don't already.
Bag:

Remember me for centuries Empty
BerichtOnderwerp: Re: Remember me for centuries   Remember me for centuries Emptydi dec 23, 2014 4:15 pm

THE JAEGER PROGRAM
///
THE PACIFIC RIM
WELCOME TO THE JAEGER PROGRAM
De jongen bleef maar sukkelen en sukkelen en er kwam geen eind aan. Alduin leek het allemaal alleen maar leuk te vinden. Voor hem was het net zoals spelen. 'Het is maar dat je het weet, maar als die teugel straks kapot is moet je niet bij mij lopen janken.' zei Elyas alvast. Hij zag het nog gebeuren dat hij de schade terug zou moeten betalen terwijl het niet zijn schuld was. In zijn ogen was het toch niet zijn schuld dus er was geen reden dat hij het zou moeten betalen. 'Die teugels ga ik niet terug betalen.' hij zou zelfs niet weten met welk geld hij het zou moeten betalen. Het was niet dat hij de rijkste persoon ter wereld was.
'Ik ben hier geen griezelverhaal aan het vertellen. Het enige wat ik zeg is dat de mogelijkheid bestaat. Eén monster extra op de wereld gaat het verschil niet maken.' hij wou gerust geloven dat geesten bestonden, maar hij wou ze dan niet tegen komen. Wie wist wat die allemaal van schade konden of niet konden aanrichten. Hoe dan ook, daar wilde hij het liefst niet achter komen.

Elyas keek de jongen aan alsof hij de domste vraag ooit gesteld had, en eigenlijk was dat ook zo. De draak was niet van hem, was dat dan zo moeilijk te verstaan. 'Wat ik ermee bedoel is dat hij niet van mij is.' de woorden 'niet' en 'mij' benadrukte hij extra hard. Hij begreep goed genoeg dat de jongen lastig werd van het gedrag van Alduin, aar er kon niks aan gedaan worden. Zoals altijd deed hij gewoon waar hij zin in had. Misschien dat het beterde naar maten dat hij ouder werd.
Alduin kon de aandacht zeker waarderen, maar dat veranderde niks aan het feit dat hij de teugels vast hield. Sterker nog, de draak ging rustig op de grond liggen en drukte met zijn vleugels de teugel op de grond voor hij erop begon te kouwen. 'Hij volgt me en ik geraak niet van hem van af.' legde Elyas uit. Zo klonk het misschien alsof de draak bij hem hoorden maar dat was niet het geval. Het was niet alsof hij ervoor gekozen had om gevolgd te worden door het beest. 'Maar hij lijkt je leuk te vinden, misschien heeft hij nu wel een ander slachtoffer gevonden en laat die mij wel met rust.' en dat waren de woorden die hij niet had moeten zeggen. Alduin zijn kop schoot de lucht in, met de teugel in zijn mond en haasten zich naar de man. Met het lange ding in zijn bek leek dat alles behalve goed te gaan. Hij geraakten niet eens om hoog geklommen en zijn poging tot vliegen mislukte al helemaal.


Terug naar boven Ga naar beneden
Ariel Morgan
Ariel Morgan
Draenei




Aantal berichten : 26

Character sheet
Leeftijd: eighteen
love: I wish that I could wake up with amnesia And forget about the stupid little things
Bag:

Remember me for centuries Empty
BerichtOnderwerp: Re: Remember me for centuries   Remember me for centuries Emptywo dec 24, 2014 1:34 pm

we could be immortals
Ariel keek de man verbaast aan toen hij begon over de teugels. Hij moest zelfs lachen om het feit dat hij dacht dat de teugels kapot konden gaan. 'Die teugels zijn gemaakt van het sterkte leer dat er op deze wereld is. Het heeft wel wat meer nodig dan een klein draakje wil je deze kapot willen maken.' Zei Ariel trots. Hij had de teugels van drakenleer gemaakt zodat ze nooit stuk zouden kunnen gaan als ze zouden vliegen. Normaal leer wilde nog wel eens breken als het te koud werd en er veel wind zou staan. Deze teugels waren perfect voor die weer omstandigheden en konden het kleine draakje wel aan. Het was alleen bloed irritant dat het beest er aan bleef hangen. 'Ik ben hier geen griezelverhaal aan het vertellen. Het enige wat ik zeg is dat de mogelijkheid bestaat. Eén monster extra op de wereld gaat het verschil niet maken.' Ariel glimlachte maar gewoon, verder in discussie er over gaan had niet super veel zin. De man was er van overtuigd dat geesten konden bestaan. Ariel wist wel beter, natuurlijk zou er iets zijn na dat je dood zou gaan, maar geesten? Zelfs voor hem ging dat net iets te ver.

'Wat ik ermee bedoel is dat hij niet van mij is. Hij volgt me en ik geraak niet van hem van af.' Ariel keek op naar de man terwijl hij nog steeds over het kopje van het dier aaide. 'Dus hij is van jou.' Het was nog al vreemd gedrag van een draak dat hij zo maar iemand volgde die geen interesse in hem toonde. Misschien was er wel iets mis met de draak, of het kwam omdat hij nog zo klein was en gewoon iemand zocht waar hij zich veilig bij voelde. 'Draken volgen niet zo maar andere wezens, dat doen ze alleen als een band voelen met die personen.' Zei Ariel wijs. Hij had zich in zijn jeugd zo erg verdiept in draken dat hij bijna alle soorten wist op te noemen en al hun gedragskenmerken. Voor hem en Sivath heeft het onwijs geholpen, dat dier was zo eigenwijs in het begin dat Ariel niet eens bij hem in de buurt kon komen met een zadel. 'Maar hij lijkt je leuk te vinden, misschien heeft hij nu wel een ander slachtoffer gevonden en laat die mij wel met rust.' Ariel werd mee getrokken door de draak en moest de teugels los laten. Hij krabbelde overeind en greep de teugels weer vast. 'Ha! blijkbaar denkt hij er anders over.' Zei Ariel zacht lachend. 'Ik kan je zeggen dat je nooit van hem af gaat komen, hij is blijkbaar nog al gehecht aan je en draken zijn trouwe dieren en zullen niet snel verwisselen van eigenaar.' Zei Ariel.

― zoe ―
Terug naar boven Ga naar beneden
Elyas Vertigo
Elyas Vertigo
Draenei




Aantal berichten : 27

Character sheet
Leeftijd: 28 Years
love: You're gonna like me. And I'm gonna let you pretend a while that you don't already.
Bag:

Remember me for centuries Empty
BerichtOnderwerp: Re: Remember me for centuries   Remember me for centuries Emptydo dec 25, 2014 3:05 pm

THE JAEGER PROGRAM
///
THE PACIFIC RIM
WELCOME TO THE JAEGER PROGRAM
De knul begon te brabbelen over zijn teugels. hij leek werkelijk blij met ze te zijn. Hij was zelfs trots dat ze gemaakt waren van het sterkste leer ter wereld. Waarschijnlijk dus de huid van een draak. Heel de tijd had Elyas de knul alleen maar verveeld en ongeïnteresseerd aan zitten kijken. Al was het leer het duurste en speciaalste leer ter wereld, veel maakten het hem niet uit. 'Good for you.' was zijn reactie er dan ook op. Misschien was het ook maar goed dat het zo stevig was. Als Alduin het toch stuk kreeg dan was de man er zeker van dat hij enkele kwade blikken zou krijgen van de jongen. Waarschijnlijk moest hij het dan ook terug betalen. Niet dat hij het ging doen, zelfs al was het misschien het juiste om te doen. 'Maar dus je draak, je berijd hem echt?' Elyas liet zijn blik even vallen op de kleine Alduin. De donker kleurige draak keek enkel even terug en hield zijn kopje wat schuin. Elyas kon zichzelf echt niet voorstellen op een draak. Liet staan op dat klein mormel aan zijn voeten. Draken groeide snel, maar het zou nog een hele tijd duren voor het wezentje groot genoeg was om bereden te worden. Tegen die tijd hoopten hij echter dat hij al lang van hem van af zou zijn

Een kleine frons kwam op Elyas zijn gezicht toen de jongen enkel zei dat Alduin van hem was. 'Volgens mij heeft je moeder je nooit geleerd wat niet betekend.' de nadruk in zijn zin legde hij op het woordje niet. Sommige mensen zullen vast verwachten dat je na een lange tijd een zeker band zou krijgen met een wezen als het je heel de tijd volgde. Dat was tot op die dag zeker nog niet het geval. Toch niet langs zijn kant. Alduin kon hem gesloten worden en hij zou er niet van wakker liggen. 'Die zogenaamde band is dan in ieder geval niet wederzijds.' zijn bik viel weer even op het kleine ding, dat niet veel later zich naar hem toe haasten. Doordat Alduin zich zo haasten liep alles bij hem in het honderd. Hij struikelde, geraakten niet op zijn vertrouwde plek op de schouder van de man en vliegen lukte ook niet. De baby draak kon gewoon weg nog niet vliegen. Daar had die veel te weinig kracht voor in zijn vleugels. 'Oh geloof mij, dat ik nooit van hem af ga geraken heb ik al lang door. Je wilt niet weten wat ik allemaal al geprobeerd heb om hem weg te krijgen. Alduin daarin tegen is te eigenwijs om de hints te snappen.' en met die woorden hurkte hij even neer, nam het kleine ding vast en hield dat voor zich. De teugel in nog steeds in de mond van het wezen.

Terug naar boven Ga naar beneden
Ariel Morgan
Ariel Morgan
Draenei




Aantal berichten : 26

Character sheet
Leeftijd: eighteen
love: I wish that I could wake up with amnesia And forget about the stupid little things
Bag:

Remember me for centuries Empty
BerichtOnderwerp: Re: Remember me for centuries   Remember me for centuries Emptyma dec 29, 2014 10:35 am

we could be immortals
Ariel rolde lichtjes met zijn ogen toen de man sarcastisch begon te doen tegen hem. Hij ging er ook maar niet op reageren. Waarschijnlijk zou hij dan alleen nog maar meer vage opmerkingen krijgen die hij niet wilde krijgen. 'Maar dus je draak, je berijd hem echt?' Ariel knikte wat trots. 'Yep!' Zei hij net zo trots. Sivath was groot genoeg en was eindelijk zijn koppigheid voorbij, dus Ariel kon op hem vliegen. 'Het duurde even voordat het lukte, maar na veel trainen is het gelukt.' Zei Ariel. Sivath was al vanaf het begin bij Ariel, dus gelukkig hoefde hij niet een hele nieuwe band op te bouwen. Ze vertrouwde elkaar al van jongs af aan.

'Volgens mij heeft je moeder je nooit geleerd wat niet betekend.' Ariel keek de man wat vragend aan. 'Maar ik heb ook geen moeder.' Zei hij wat nadenkend. En de mensen waar hij door werd opgevoed, daar was hij nooit. Daar heeft hij ook nooit wat van geleerd. Ariel was veel liever gewoon op pad. In de natuur en bezig met nieuwe dingen zoeken.
Ariel merkte dat de man helemaal niet zat te wachten op de draak. 'Maar waarom bouw je niet een band op?' Vroeg Ariel aan de man. Voor Ariel was Sivath een belangrijke vriend. Iemand de hem kon begrijpen zonder ook maar er over te praten. Iemand die misschien niet zoals hij was, maar wel net zoveel gemeen had met Ariel. De man sprak maar door hoe hij Alduin nooit zou kwijt raken omdat de draak de hint niet begreep. 'Waarom ga je anders niet langs de oude man die in de Dragon Valley woont. Hij zorgt al zijn hele leven voor de draken die daar wonen. Misschien wilt hij Alduin wel verzorgen.' Stelde Ariel voor. Hij had Sivath gekregen van die man en hij was zo blij er mee. Misschien dat hij Alduin ook aan iemand kon geven die er wel blij mee was. 'Van die man heb ik Sivath gekregen, toen was het nog een kleine draak. Maar wel al meteen een goeie draak die luisterde.' Misschien kwam dat wel omdat hij nog zo jong was.
― zoe ―
Terug naar boven Ga naar beneden
Elyas Vertigo
Elyas Vertigo
Draenei




Aantal berichten : 27

Character sheet
Leeftijd: 28 Years
love: You're gonna like me. And I'm gonna let you pretend a while that you don't already.
Bag:

Remember me for centuries Empty
BerichtOnderwerp: Re: Remember me for centuries   Remember me for centuries Emptyma dec 29, 2014 12:29 pm

THE JAEGER PROGRAM
///
THE PACIFIC RIM
WELCOME TO THE JAEGER PROGRAM
De knul leek weer al zo trots te zijn op zichzelf toen dat hij zei dat hij vloog met zijn draak. Elyas richten daarbij enkel even een blik op Alduin. Tot in het heden was hij nog steeds niet de geschikte draak om op te vliegen. Een Pixie zou er zelfs amper op passen. 'Goed voor jullie.' een simpele ja of nee had volstaan. Hij moest niet weten hoe de training was verlopen. Elyas had niet meteen het gevoel dat Alduin er ooit moeilijk over zou doen moest hij eenmaal groot genoeg zijn. De draak leek hem al op ieder vlak ten volste te vertrouwen.

De jongen zei dat hij geen moeder had, dus die had het hem ook niet kunnen leren. Ergens was het erg voor de knul, maar langs de andere kant kon hij geen medelijden met hem hebben. 'Dan heb ik dus gelijk. Je moeder heeft je niet geleerd wat niet betekend.' besloot hij alleen maar te zeggen. Bij andere mensen zou zo'n zin misschien wel helpen. Die mensen zouden zwijgen na de uitspraak van de jongen maar waarom zou hij medelijden hebben? Hij kende de jongen amper dus wat maakten het hem uit?
Bij de vraag die gesteld werd haalde hij zijn schouders op. 'Ik heb geen behoeften aan een draak, nooit gehad. Ik had vroeger genoeg kansen gehad om een draak te hebben maar ik wou niet.' het was nog steeds niet veranderd. Als Alduin echt vrienden met hem wilde worden moest hij goed zijn best gaan doen. Elyas trok één wenkbrauw op toen de knul begon te praten over een oude man. De man woonde aan Dragon Valley, had hem een draak gegeven. Het duurde zeker niet lang voor hij wist over wie er werd gesproken. Het was helemaal niet moeilijk om te raden wie had was. Hij kon dan ook niet anders dan zacht te lachen. 'Natuurlijk heeft hij je een draak gegeven, typisch maar onverantwoordelijk.' zei hij. Als hij de knul goed begrepen had hij zijn draak al van toen hij nog een kind was. De draak was misschien ook jong geweest maar nog steeds gevaarlijk. Het was gewoon onverantwoordelijk om een kind een draak te geven. Zoals alle andere wezens in Lithium waren het monsters, maar misschien wel de sterkste die er waren. 'Maar ik kom net van bij die persoon. Eerlijk gezegd kom ik er wel vaker. Jaarlijks ben ik er wel enkele keren te vinden.' zei hij rustig. Na heel dat gedoe moest hij de man misschien nog maar eens een bezoekje gaan brengen. Als hij het in zijn hoofd haalden om nog meer draken uit te delen aan kleine kinderen moest hij er nodig mee stoppen. 'Die oude man is mijn vader, en hij weet al van Alduin. Enkel had hij geen zin de draak over te nemen. Het zou goed zijn voor me.' de laatste zin die hij uit sprak snapte hij niet, dat was ook te horen. Hoe kon een draak nu goed voor hem zijn? Het was niet dat het wezentje zijn gedrag zou gaan veranderen.

Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud




Remember me for centuries Empty
BerichtOnderwerp: Re: Remember me for centuries   Remember me for centuries Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
 

Remember me for centuries

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Codex of Lithium :: >> YAGEAS :: DRAGON VALLEY :: VORTEX-